Dariusz Kucharski napisał(a):

W etyce wędkarskiej nie chodzi o to czy przebijamy robaka, czy uzbrajamy żywca, pozwolę sobie zacytować część artykułu na temat etyki wędkarskiej , nic dodać nic ująć
"Etyczny wędkarz to taka osoba, która zdaje sobie przede wszystkim sprawę z tego, że ma do czynienia podczas swoich połowów z inną żywą istotą. To ważne, żeby o tym pamiętać. Etyka wędkarska nie dzieli na elity, żadna metoda wędkarska nie jest bardziej lub mniej etyczna w swoich założeniach. Wszystko zależy od człowieka. Nie ważne, czy jesteś muszkarzem, karpiarzem czy spinningistą. Ważne jest abyś pamiętał o zasadach, jakie powinny Cię obowiązywać. Nie chodzi tu też o zasadę no kill. Jest to oczywiście wyraz najwyższego szacunku dla przeciwnika ale nie jest to jedyny objaw etyki w wędkarstwie. Etyka wędkarska powinna polegać na akceptowaniu założeń oraz zasad, jakie nas obowiązują. Akceptacja oraz przestrzeganie Regulaminu Amatorskiego Połowu Ryb to pierwsza rzecz, jaką trzeba opanować aby poznać smak etyki. Musimy dać szansę dorosnąć rybie, stąd jej wymiar ochronny. Musimy jej dać się wytrzeć, stąd okresy ochronne, gdzie ryby odbywają w tym czasie naturalne tarło. Wędkarz znający zasady regulaminu nie wejdzie z kijem w tarlisko rybie brodząc, nie zabierze ryby, która prawnie jest jeszcze dzieckiem. Przestrzega pewnych określonych zasad. Regulamin to jednak nie tylko zakazy, ale i nakazy. Kierując się tymi wskazówkami dajemy rybie szansę. Czy kolejne zakazy nauczą szacunku do złapanej ryby? Pytanie pozostawiam czytającym do zastanowienia. Mamy więc rzecz pierwszą regulamin. Przestrzegając go, stajemy się etyczni. Inną sprawą jest indywidualne podejście wędkarza do tematu. Nikt jak już wspomniałem nie może uważać się bardziej etycznym wędkarzem, biorąc tylko pod uwagę metodę połowu, jaką uprawia. Nie ma ludzi, którzy są wolni od błędów. Każdy z nas używa haczyka. Przeważnie już bezzadziorowego. ryby nie odczuwają tak bólu jak człowiek, także rana jaką otrzymują przy ukłuciu haczykiem, nie można porównywać z raną i bólem człowieka. Nie są tak unerwione. Jestem tego samego zdania. Ryba ukłuta, jeżeli po wyciągnięciu z wody zaczniemy obchodzić się z nią ostrożnie przeżyje. Rana się zagoi, a sama ryba będzie bogatsza w doświadczenie i już nie taka głupia. My musimy pamiętać o jej stresie i o tym, że ryba wyciągnięta z wody zaczyna się dusić. Musimy pamiętać o tym, że ryba pokryta jest warstwą ochronną, jakby śluzem, który naruszony naraża rybę na przeróżne choroby. Dlatego też etyczni koledzy, wyznający metodę no kill muszą o tym pamiętać. Druga strona medalu etyki, to wędkarze poławiający ryby wg z góry ustalonych zasad. Zasady, jakie obowiązują, nie nakazują wypuszczania ryb do wody, jeżeli tylko są miarowe i nie są pod ochroną. Precyzują już, że np. ryby, które są poławiane spod lodu, przeznaczone do zabrania, należy natychmiast uśmiercić po wyciągnięciu z wody. Każdy wędkarz ma prawo zabrać ryby do domu. Jeżeli lubi je zjeść, poławiał zgodnie z zasadami, przez patroszeniem uśmiercił, nie ma podstaw by uznać go za mniej etycznego. Wreszcie etyczny wędkarz, to osoba, która dba o łowisko, o swoje otoczenie. Ma opłacone składki, czyli uregulował prawnie swój pobyt nad wodą. To taki gość, który jak przyjdzie na łowisko i zobaczy (przepraszam) syf, to posprząta. To taki, który jak zobaczy innego kolegę, łamiącego zasady, zwróci mu uwagę. Jednak lubi na kolację zjeść rybę. Czy to go dyskwalifikuje?

To byli etyczni wędkarze. Pytacie zatem, jaki jest wędkarz nieetyczny? Wśród muszkarzy, spinningistów, spławikowców zdarzą się niestety czarne owce, które ni jak przestrzegają zasad, jakie zwykło się uważać za ustalone. To taki gość, który po siłowym odhaczeniu ryby, lub inaczej, po odhaczeniu ryby, która połknęła tak głęboko haczyk, że wyrwał jej go z bebechami, wypuszcza tę rybę do wody, nie uśmiercając jej.

Etyczny wędkarz natomiast odetnie przypon i da rybie spokojnie go strawić. To taki osobnik, który nie przestrzega zakazów, poławiając np. na 3 wędki. Nie przestrzega dobowego limitu ryb przeznaczonych do zabrania. Udaje, że nie widzi leżącego papierka. Widząc zanieczyszczenie wody nie reaguje. Jak z pewnością zauważyliście nie piszę tutaj, że nieetyczny wędkarz wali prądem ryby, poławia siatką. To już nie są wędkarze, a kłusownicy. Tutaj nie ma podziału na etycznych i nie. Pisać o niech w artykule o etyce nie będę.

Reasumując miło jest widzieć pasjonatów ryb w akcji. Wyznawców zasady pocałuj i wypuść, jak Rex Hunt, kolegów przestrzegających regulaminu, czujących, że mają na kiju żywe stworzenie. Miło jest widzieć szanujących zasad wymiaru ochronnego, okresów ochronnych, ilości złapanych ryb. Miło jest widzieć kolegów, którzy nie wyznając no kill, potrafią jednak w pewnym momencie będąc na rybach powiedzieć dość, na dziś wystarczy."
To właśnie moim zdaniem jest Etyka wędkarska

Artur Betcher napisał(a):

Ot i cała prawda.
Nie nie raz podkreślałem że wędkarstwo etyczne nie istnieje. Poprawnie to nazywając można się z rybami obchodzić humanitarnie i niehumanitarnie a to co jest humanitarne lub nie zależy już od punktu widzenia zależnego od punktu ułożenia