Jan Brzozowski napisał(a):

To, że organizacja kulała, wszyscy już wiemy. Przed chwilą dowiedziałem się o przykrym incydencie, jaki miał miejsce na zlocie. Otóż Patryk wziął z sobą ok. 200 rosówek, z których po pierwszej nocy zostało mu ćwierć z tego co przywiózł. Ktoś po prostu z nim się "podzielił". Kolańczykom ktoś podprowadził też kilka sandaczy, które mieli uwiązane do łodzi. Takie incydenty absolutnie nie powinny mieć miejsca. Na takich spotkaniach wzajemne zaufanie i uczciwość powinny być priorytetem.

Robert Zakrzewski napisał(a):

No złapanie żywca to była ciężka niewiadoma na wyprawie i graniczyła z cudem ale moim zdaniem powinien być u Piotra wykopany jakiś stawek z żywcem i przetrzymywać w nim płocie sandacze i karpie . I jak ktoś przyjeżdża na wędkowanie nie ma żywca bądź ciężko złapać to sprzedawać za parę groszy

Kazimierz Pajak napisał(a):

Robert bardzo rzeczowo i treściwie opisałeś naszą wyprawę nic dodać nic ująć.
Kilka osób z forum jechało nad Ebro i o wyjeździe pisali natomiast po powrocie nie dawali znaku życia, sam znam takich co pojechali i nic nie połowili, tak że nasza klęska czy porażka jak kto woli na pewno ma wpływ na ogólne odczucia.

Robert Milner napisał(a):

Moim zdaniem biorąc wszystkie za i przeciw cały zjazd nad Ebro uznaję za udany. Nie każdy może sobie pozwolić na taki wyjazd, a często jest to jedyna taka zagraniczna wyprawa życia. Co do braku pewnych miejscówek na suma, gdy pogoda robiła focha, a stan (zimnej) wody cały czas się podnosił, to trzeba było mieć dużego farta by trafić dobrze i cokolwiek połowić. Porównując nasze rodzime Polskie strony z rzeką Ebro nasuwa się pytanie – czy nikomu nigdy się nie zdarzyło jechać w całkiem nowe miejsce, wysiedzieć się cały dzień i nie mieć nawet jednego brania?. Tak też było w tym przypadku. Po prostu miejsce i czas mają tutaj duże znaczenie na żerowanie suma. W naszym przypadku wyszło jak wyszło, mogło być przecież gorzej. To po prostu loteria. Niedługo przed naszym przyjazdem Niemcy nieźle połowili, ponad 20 sztuk. To tyle na temat brań suma. Organizacja. Tu muszę słowo od siebie wtrącić. Mianowicie zaraz po przyjeździe powinniśmy zebrać się wszyscy razem wraz z przewodnikiem (ami), gdzie każdy powinien otrzymać wskazówki gdzie, kiedy, czym i na co. Wiadomo, że jeden przewodnik nie ogarnie w godzinę całej grupy 50-cio osobowej z pokazaniem miejsca. Ale do tego był czas (pół dnia) w niedzielę zaraz po przyjeździe, gdzie każdy mógłby jechać, płynąć i zapoznać się z miejscem i zdecydować, czy od razu zostaje czy nazajutrz, czy szuka gdzie indziej. W moim przypadku wyglądało to tak, że zaraz po przyjeździe miałem połowę dnia do wykorzystania dla siebie, więc poszedłem pospiningować, a potem zasiadłem (w ulewny deszcz) z zamiarem na sandacza. Nazajutrz wspólnie z Grzegorzem P. sami podjęliśmy decyzję o wyborze miejscówki, bo nikt do tego się nie garnął. Ten wybór okazał się niepowodzeniem (delikatnie mówiąc), więc przyszedł następny dzień, gdzie po naszych ustawkach z przewodnikiem wskazano nam miejsce, gdzie możemy połowić. Łodzie. Optymistyczne były przekonania, że łodzi starczy dla wszystkich i przypadnie jedna na dwie osoby. Tutaj było nieco inaczej i musiałem toczyć boje z przewodnikiem, gdyż łódź którą mieliśmy do dyspozycji obsługiwała cały stan osobowy zlotowiczów przez przewodnika. Przez to skłóciłem się z nim, po fakcie gdy w końcu brakło mi cierpliwości i odmówiłem pożyczenia łodzi. Podsumowując do wywózki mogliśmy użyć łodzi tylko przez dwa dni i mieliśmy ją do własnej dyspozycji na ośmiu wędkujących. Poza tym było super, extra wyśmienicie. Może ktoś jeszcze dodać coś od siebie.